Vandaag begonnen op de DCRS (Dog and Cat Rescue Samui). De kliniek is flink uitgebreid en ongeveer twee maal zo groot geworden. Er werkt één dierenarts ( dr. Sith) en twee assistenten, die intern hun opleiding krijgen. Dit zijn dus gewoon jongens, die van de straat worden geplukt en wel affiniteit hebben met honden en katten. De interne opleiding door dr Sith is grondig, maar alleen gericht op werk in de OK. Er zitten alleen al 350 honden op de site, waarvan een aantal zorg nodig heeft en dan komen er ook nog dagelijks patienten binnen.
Dit is de OK. Dit is een nieuwe ruimte. De hele kliniek is door deze uitbreiding ongeveer twee keer zo groot geworden. Dat was ook hard nodig aangezien dr Sith eigenlijk alleen de beschikking had over een spreekkamer en een OK. Nu zit daar een voorbereiding tussene n kunnen er theoretisch drie tot vier dieren tegelijk behandeld worden.
Alle behandelingen zijn gratis. Dat klinkt heel mooi, maar de kosten aan voer, gebouw, personeel en medicamenten zijn flink. Het wordt dus zeer gewaardeerd wanneer er een donatie plaatsvindt na de behandeling of enting. Dit wordt ook ruimhartig gedaan door eigenaren en toeristen, die het centrum bezoeken en eenieder doneert wat hij/zij kan/wil missen. Daarom waarderen ze het zo dat wij in onze kliniek medicijnen opsparen en daar naartoe sturen. Alle kleine beetjes helpen echt.
Vandaag zijn er dus twee dierenartsen op de DCRS. Omdat ik er nu voor de derde keer rondloop, weten we wat we aan elkaar hebben. Vanmiddag stond deze amputatie van een achterpoot op het programma en een aantal sterilisaties. Ik stort me dan op de achterpoot en dr Sith op de sterilisaties. Zo krijgen we in één dag toch veel meer gedaan dan wanneer hij alleen is. Deze gebroken achterpoot had overigens nog wel een flink abces in diezelfde achterpoot, waardoor we moesten amputeren tot en met de heupkop, wat onder deze omstandigheden geen kleinigheid is.